Basri Yıldız

Abimin eve neşeyle gelip odalarına çekildikten bir müddet sonra çıkarak bana bağırıp çağırması beni her geçen gün biraz daha kendilerinden uzaklaştırıyordu. Abimi aslında çok seviyordum, yalnız beni hiç dinlemeden yengemin sözüyle bana bağırmasına tahammül edemiyordum artık. Her söyleneni içime atıyordum. Ama biliyordum ki, bu böyle gitmez. Odama çekilip annemi, babamı düşünüp için için ağlıyordum.